Shadows of Deceit: Een voorpremière die de geschiedenisboeken ingaat – op de slechtst denkbare manie
Supersterren, dit is misschien het raarste, het trieste en het meest surrealistische blogbericht dat ik ooit heb geschreven. Want wat zeg je eigenlijk over een film die begon als een van de meest langverwachte van het jaar nog vóór de trailer uitkwam, maar nu is uitgegroeid tot een symbool van pure tragedie? De voorpremière van Shadows of Deceit was allesbehalve wat iemand had verwacht.
Een vreemde start
Al voordat ik de zaal binnenliep, merkte ik dat er iets een beetje raar aanvoelde. Buiten stond een kleine groep mensen met borden in een stil protest tegen de film. Ik weet niet precies wat ze probeerden te bereiken, maar vermoedelijk wilden ze protesteren tegen het feit dat de film toch werd gemaakt nadat Rebecca Bennet was overleden – maar de sfeer die ze creëerden was zacht gezegd vreemd. Ze zeiden niets, stonden er gewoon en staarden ons aan terwijl we naar binnen gingen. Ik smokkelde een kort videofragment van hen, kijk zelf hoe creepy!
De trailer – en het begin van de film
Ik moet eerlijk tegen jullie zijn, supersterren: de trailer van Shadows of Deceit was niet bepaald overtuigend, zie mijn review daarvan hier. Zelfs met Rebecca Bennet en Niclas Fisher in de hoofdrollen voelde de film als een clichématige mix van duistere blikken en pseudo-diepe dialogen. Dus mijn verwachtingen waren niet torenhoog, maar ik hoopte op zijn minst dat de film me zou verrassen.
Helaas deed hij dat niet. Vanaf de eerste minuten van de film was het duidelijk dat Max Beckmanns obsessie met details niet altijd een kracht is. Hij zag er fantastisch uit, heus – de kostuums, het licht, alles klopte – maar het was alsof je staarde naar een dure taart die naar karton smaakt. De emoties waren vlak, de spanning voelde geconstrueerd, en zelfs Rebecca en Niclas, hoe getalenteerd ze ook waren, leken een beetje… vast te zitten. Misschien sloop de druk rond de opnames hun rollen binnen?
De catastrofe halverwege
En toen, supersterren, kwam de schok. Midden in een van de intensere scènes stopte de film abrupt. De lichten in de zaal gingen aan, en een duidelijk aangeslagen presentator liep het podium op. Hij deelde het nieuws dat we ons nooit hadden kunnen voorstellen: Niclas Fisher was dood in zijn huis aangetroffen. De sfeer in de zaal sloeg om van ongemakkelijk naar verbijsterd. Sommigen begonnen te huilen, anderen stonden op en verlieten direct de zaal. Ik zat zelf muisstil en probeerde te verwerken wat ik zojuist had gehoord.
Een tragische cultklassieker in de maak?
Dat zowel Rebecca Bennet als Niclas Fisher er nu niet meer zijn, geeft Shadows of Deceit een donkere aura die het nooit had moeten hebben. Laten we eerlijk zijn: de film zou waarschijnlijk geen meesterwerk zijn geworden, maar met deze tragische achtergrond zal er ongetwijfeld nog decennialang over worden gepraat. Mensen houden van drama, en deze film is een soort monument geworden voor twee verloren sterren.
Maar de vraag die we ons moeten stellen is: moeten we hem vieren? Of is het cynisch om deze tragedies te gebruiken om kaartjes te verkopen?
Wat vinden jullie, supersterren? Is het juist om deze film te vertonen, of had hij op de plank moeten blijven liggen als eerbetoon aan de twee sterren? Deel jullie gedachten in de reacties – zoals altijd wil ik alles horen!
XOXO, Caroline Rivera
Inklapbare content
Reacties
HollywoodHuntress:
"Ik zit hier in pure ongeloof. Hoe kunnen ze deze film vertonen met alles wat er is gebeurd? Het voelt gewoon zo koud en cynisch. Rust in vrede, Rebecca en Niclas. Dit is gewoon tragisch."
FilmBuff93:
"Serieus, dit is Hollywood op zijn slechtst. Ze hadden deze film nooit de wereld in moeten sturen. Het hele gedoe schreeuwt ‘winst boven respect’."
RebeccaRules:
"Ik ben gebroken. Rebecca was een van de beste actrices die we hadden, en nu dit met Niclas? Dit voelt als een slechte droom. Rust in vrede voor allebei. Ze verdienen zoveel beter. Kudos aan de enkelen die het aandurfden om te komen protesteren."
DramaQueen42:
"Ik kan mijn hoofd er niet omheen krijgen. Hoe kunnen mensen een film uitzitten terwijl dit allemaal erboven hangt? Er moet hier iets mis zijn met de prioriteiten."
TheRealTeaSpiller:
"Alles aan dit voelt verkeerd. Ik dacht dat Max Beckmann een perfectionist was met respect voor de kunst, maar dit voelt gewoon cynisch. Rust in vrede, maar nee bedankt voor deze film."
ShadyShadowsFan:
"Oké, allemaal, laten we even kalmeren. Max Beckmann is een GOD, oké? Hij maakt films die te intellectueel zijn voor de gemiddelde kijker, daarom begrijpen jullie niet hoe goed Shadows of Deceit eigenlijk is. Dit is geen winstbejag, dit is kunst. Sorry, maar jullie zitten fout."
PopcornQueen:
"ShadyShadowsFan, dit is niet het moment om op te scheppen over Max Beckmann. Twee mensen zijn dood, en het enige waar jij je om bekommert is de regisseur? Lees de kamer."
TinselTownTruth:
"Niclas was echt een good guy! Ik heb gehoord dat hij ervoor vocht dat zijn favoriete artiest – een totaal onbekende, jonge, lokale artiest – de opdracht zou krijgen om de originele soundtrack voor Shadows of Deceit te maken. Wat een kerel. Rust in vrede!"
StarryEyedFanatic:
"Hoe zijn we zo ver verwijderd geraakt van wat er echt toe doet? Twee getalenteerde mensen zijn weg, en alles wat Hollywood kan doen is de show laten doorgaan. Dit is gewoon triest. Rust in vrede."